Oh oh oh, wat loop ik weer achter met het blog. Ik had het goede voornemen om vanaf begin april (als mijn kantoorklus af zou lopen) weer wekelijks een update te geven. Maar de kantoorklus liep uit en de lente brak los, met bijbehorende urgente klussen.
Komt het doordat we op het platteland de seizoenen heftiger beleven, of is het de klimaatverandering? Het lijkt wel alsof de geleidelijke overgang van de seizoenen, die hoort bij een gematigd zeeklimaat, is veranderd in de snelle omslag die hoort bij heel andere klimaten, zoals het landklimaat van Canada of de tropische moesson. In minder dan vier weken tijd zijn we van eeuwigdurende kille regen beland in hoogzomers weer waarin we uitkijken naar een buitje, zodat alles kan doorgaan met groeien.
Begin april lag de moestuin er nog kaal, maar verwachtingsvol bij. We moesten toen nog tussen de regenbuien door werken aan de stal. Joris bevestigt de ‘nokruiter’ op het dak
Op 14 april heeft Saskia geholpen om een groot deel van de dakpannen schoon te borstelen. Joris legde intussen de nokvorsten op het dak, plus één rij dakpannen er onder.
Op 16 april hebben we toen samen het voorste dakvlak gelegd. Zoals altijd kost het (zelfs bij zo’n klein dakje) moeite om de rijen recht te houden! Op 28 april hielp Barbara met het schoonborstelen van de pannen voor het grote dakvlak. En ook dat kregen we er in één dag op! (Zij het uiteraard met het nodige gevloek over rijen dakpannen die niet recht lagen.)Intussen werkte ik aan het grondwerk: alles egaal, op de juiste hoogte, en voorzien van bekisting voor het storten van het beton. Nog een heel gedoe, want op sommige punten zat het vol boomwortels. Ook de constructie van de bekisting tussen het hoge en het lage deel was nog een puzzel. Gelukkig hebben we nog zware hardhouten balken liggen, jaren geleden opgehaald van een afgedankt vlonderterras in het dorp. Folie op het geëgaliseerde zand, stukjes stoeptegel en wapening er in. We bleken nog precies genoeg staalmatten over te hebben voor de wapening van het beton. Wie wat bewaart heeft wat! (Hoewel het erg fijn is dat het nu niet meer in de weg staat)En nu maar wachten tot de betonstorter komt! De lage potstal en het hogere deel van de stal worden met elkaar verbonden door een betonnen “muurtje”. Dat wordt tegelijk met de vloeren gestort. Om te voorkomen dat de bekisting gaat wijken tijdens het storten heeft Joris die héél erg verstevigd. Ook het muurtje is gewapend, we bleken zelfs nog voldoende gebogen stukjes wapening te hebben.
Al met al toch weer heel wat weekends werk. Nu de kozijnen maken, de vloer storten en dan kunnen de muren gemetseld worden!
Het werk in de moestuin staat intussen ook niet stil…
