De stal is (van binnen) af! En wat is het mooi geworden!
Vóór de schapen er in gingen – nog helemaal fris en schoon.
Joris heeft prachtige deurtjes gemaakt. Toevallig was er net een restpartijtje zwart ‘traditioneel’ deurbeslag in de aanbieding..
Doordat de potstal zo diep is kan ik de strooisellaag perfect opbouwen. Een dikke laag zaagsel onderin absorbeert het vocht (urine) wat naar beneden sijpelt. De compostering zal al in de potstal beginnen. Daarbij is de exacte verhouding koolstof-stikstof belangrijk. Bij teveel stikstof ontstaat ammoniak en stank. Het zaagsel zorgt voor een overmaat aan koolstof, om dat tegen te gaan. Ik heb (de vele keren dat ik de oude stal uitmestte) gemerkt dat dat enorm scheelt!
Het zaagsel heeft wel de neiging om in de schapenvachten te gaan hangen. Daarom afgedekt met een laag vers gemaaide pitrus. De urine sijpelt daar wel tussendoor. Vroeger werd dit ook wel als strooisel in woonhuizen gebruikt.
Daar bovenop het vuile (maar wel nog droge) strooisel uit de oude stal, en dat weer afgedekt met een laagje schoon stro. En dan is de stal opeens helemaal niet meer zo diep!
Melktafel er in, en het overige ‘meubilair’ uit de oude stal.
Heel belangrijk is natuurlijk de ruif!
Traditionele stallampen, die we hebben gered uit de oude schuur, zorgen voor een nostalgische touch. Wel met een een nieuw (led)peertje erin!
En een stal is geen stal zonder een bos strotouwtjes aan een spijker! Netjes naast het knoopje doorgesneden…
(Voor de niet-boeren onder de lezers: dit is een uiterst serieuze zaak. In een stal dienen ALLE strotouwtjes altijd bewaard. Dat is een in graniet gebeitelde regel onder boeren. Die oersterke touwtjes komen namelijk altijd nog wel eens van pas.
Uiteraard heb je het meest aan het touwtje als je het netjes naast het knoopje doorsnijdt. Sommige boeren zijn daar dan ook zeer precies op. Zelf ben ik meer van de rekkelijke ‘door is door’-school. Maar ik doe dan ook niks met de bossen strotouwtjes – die zich bij mij ophopen en ophopen en van hun spijker afvallen en overal tussen raken tot ik ze vloekend allemaal in de kliko smijt. Een echte boerin zal ik dus wel nooit worden.)
Nog even snel een drinkemmer aan de muur en toen was het grote moment daar: de schapen in de nieuwe stal! Ze vonden het een beetje raar, maar met enige hulp stonden ze al snel tevreden hooi te vreten.
Op deze foto is te zien dat Nel, Sandra en Mini achterin wat keurend naar de muur kijken. Dat wit vonden ze toch wat kaal.
Dus hebben ze er samen even de schouders onder gezet om het decor wat schaapfähiger te maken. Vind ik wel jammer, maar goed, ieder zijn smaak en zij moeten er wonen.
Sowieso ziet het er na een weekje gebruik al veel bewoonder uit. Maar nog steeds: wat een verademing om hier te melken!
Het enige wat nog gebeuren moet is de kraan aansluiten. Maar nu eerst de oude stal afbreken!