Open erf!

Nu de schapen in de nieuwe stal kunnen, is het eindelijk tijd om de oude krotten op het erf af te breken. Die bestaan uit het laatste hoekje van de oude boerderij, plus het hok voor de zitmaaier wat ik in 2021 daar tegenaan heb getimmerd.

Al sinds de bouw van het huis zien we dit als we de deur naar het erf uitstappen:

(Zie ook het blogje uit februari, toen we met de fundering begonnen.)
En dit is de aanblik vanaf de andere kant:

Maar… eindelijk mag het tegen de vlakte!

Voor ik het wist was Joris al het ‘ maaierhok’ aan het afbreken. Nog snel een foto vanuit de hal:

De planken (vloer van de oude hooizolder, en dáárvoor waarschijnlijk een wandbetimmering) kunnen nog wel een keer gebruikt worden voor en houthok of zo.

En toen de stal zelf. Chris wilde de ‘ betonschuttingplanken’ wel hebben. Mooi, dat ruimt lekker op. Daarna de dakpannen van het vlakkere stukje dak en dan het gehate smerige piepschuim plafond naar beneden drukken. Wilden we niet onder staan.

Toen de rest van de pannen van het dak. En het gebint. Dat was heel oud. Waarschijnlijk was dit gebint deel van de oude hooischuur die naast het oorspronkelijke woudboerderijtje stond. Rond 1965 heeft de oude meneer het gebint verlengd (zie het horizontale brede stuk op de foto hieronder) naar de oude stal van het boerderijtje, en over het geheel een stelpdak gelegd. Daardoor stond het woonhuisje van de boerderij zoals wij die kochten dwars op de schuur.

We hebben jaren tegen dat rare, boven het dak van de stal uitstekende, gebint aangekeken vanuit de slaapkamer. Eigenlijk hadden we ook niet gedacht dat de stal zo lang zou blijven staan. Ach ja “Niets zo permanent als een tijdelijke oplossing”, zei een wijze buurman me ooit.

Dan de plankjes… o ja, het composttoilet!

En dan de hele dakconstructie eraf. Met dank aan Karin, die vanuit Haarlem kwam helpen om al het hout in de houtcontainer te proppen.
We hadden verwacht dat het omgooien van de muurtjes daarna kinderspel zou zijn. Dat was het immers ook bij het slopen van het huisje; die muren duwde ik met één hand om. Maar dat viel tegen. Deze muurtjes waren met bijzonder sterke mortel gemetseld. Of zouden wij gewoon oud aan het worden zijn?

Maar wat een ruimte, toen ze eenmaal om lagen!

Een heel andere beleving, als je de deur uit stapt!

En voor het eerst kunnen we deze gevel in zijn geheel zien!

Een heel verschil met een jaar geleden…