We hebben zowaar een weekje heus winterweer gehad, met vorst en sneeuw. Maar toen sloeg het weer om en werd ineens heel duidelijk dat de lente in aantocht is! En laat dat nu hét moment zijn, om iets te doen aan overtollige opslag van bramen.
Die groeien hier overal waar je ze niet weghaalt. En bramen zijn heus een heel nuttige soort. Al is het maar omdat ze zo geliefd zijn bij de boomkikkers. Maar je kunt ook teveel van het goede hebben.
De bramen maken uitlopers, die stiekem door het gras meters het weiland in kruipen. Tot ze worden afgemaaid als we hooi winnen. De afgemaaide top gaat dan vertakken, groeit nog een beetje verder, en als de dagen eenmaal korter worden maken alle vertakkingen wortels aan, en ontstaat er een nieuwe kluit. Vanwaaruit in de lente nieuwe uitlopers komen.
Andere uitlopers gaan de lucht in, en vinden steun in de takken van het hazelaarsbosje. Met dat extra steuntje in de rug kunnen ze in één seizoen meters ver komen, tot ze de grond weer raken. En daar nieuwe wortels maken. Etcetera. Zo ontstaan er bramenkoepels, die zich het afgelopen (natte) jaar enorm hebben uitgebreid.
Omdat ik een hazelaarsbosje wil met een ondergroei van bosanemonen en boshyacinth, en niet van braam, en graag een weiland wil met gras, en niet met braam, moet ik dus af en toe ingrijpen.
Dus ben ik al dagen bramen aan het uitsteken, en met wortel en al aan het uittrekken. In deze tijd van het jaar gaat dat heel goed, vooral waar de grond goed nat is. Op de hogere stukken is het vaak een heel gepulk om de wortelkluiten met groeipunten er in hun geheel uit te krijgen. Gelukkig is het nog niet al te warm; vanzelfsprekend is dit een klusje wat je goed ingepakt in een stevige overall wilt doen.
Na een aantal dagen werk zijn mijn onderarmen desondanks aan flarden, dreigt mijn rug in staking te gaan en liggen er overal langs het pad grote hopen bramen. Die moeten nu eerst maar een beetje uitdrogen, zodat ik ze daarna veilig in een takkenril kan verwerken, zonder dat ze van daaruit weer nieuwe bramenkoepels gaan aanmaken.
En zonder de bramen zijn de opkomende narcissen langs de oude lijn van het pad (dat liep veel dichter tegen het hazelaarsbosje aan dan het huidig pad) ook weer goed te zien. Jaaaaa, het wordt voorjaar! Laat de lammetjes maar komen!
