In december hebben we de potstal uitgemest. De mest en GFT-afval die toen nog in de compostbakken zat, heb ik overgeschept in 2 oude aardappelbakken, waar ooit de dakpannen in arriveerden. Daar is het nu verteerd tot prachtige compost.
We mesten het weiland nauwelijks, maar als de schapen iets te eten moeten houden, moet er toch iets terugkomen voor wat ze afvreten. Dus mest uitrijden (als we het hebben) hoort bij de voorjaarsklussen op de boerderij. Maar met kruiwagens heen en weer lopen wordt wel heel erg arbeidsintensief!
Vorig jaar verspreidde ik de mest met behulp van een bigbag. Daar schepte ik de mest in; vervolgens tilde ik het op met de voorhef van de trekker en reed ermee naar het land. Daar liet ik de bigbag zakken, reed een stukje achteruit, klom van de trekker om de lussen van de ‘lepels’ te schuiven, klom weer op de trekker, reed nog een stukje achteruit zodat de lepels niet in de weg zaten, vouwde de bigbag open, wierp een paar scheppen mest in het rond, vouwde de bigbag weer met de lussen omhoog, klom weer op de trekker, reed naarvoren, klom weer van de trekker af, schoof de lussen weer op de lepels, klom weer op de trekker, tilde de bigbag weer op, reed een klein stukje verder en herhaalde het hele circus. Duurde EINDELOOS!
Dat nooit meer. En dat hoeft ook niet, want we hebben tegenwoordig een platte kar!
Nu hoefde ik alleen maar (samen met Joris) de platte kar naast de mestbakken te manoeuvreren, de mest erop te scheppen (zwaar werk!), de trekker ervoor aan te koppelen, en naar het land te rijden. Daar reed Joris rondjes terwijl ik, staande op de kar, zo snel mogelijk, en zo goed en kwaad als het ging, de mest met de mestvork in het rond wierp. Ook zwaar, maar een stuk efficiënter!
De mest ligt niet perfect verspreid, maar het is goed genoeg. En nu wil ik graag een buitje, want van mest alleen kan het gras niet groeien, er is ook water nodig. Geldt trouwens ook voor de moestuin…