Het is 11 april, de kersenbloesem bloeit weer en we zijn alweer acht jaar bezig hier! Wat hebben we het afgelopen jaar gedaan?
We hebben vooral heel veel veranderd aan het achtererf. De stal gebouwd, de oude stal afgebroken, bestrating aangelegd en 12.000 liter regenwateropvang gerealiseerd. Je zegt het maar zo even, maar het was maanden hard werk. En nu nog even het kleine schuurtje (voor Bruno, het zaagseltoilet en de zitmaaier) aftimmeren.
Het is dagelijks genieten van de stal en het erf, na zoveel jaren improviseren en tegen de troep aan kijken. Ook het groen boven de regenwatertank is nu aangelegd en kan worden ingezaaid. Maar dan moet het wel een beetje gaan regenen. Half april en al twee maanden geen regen… het is kurkdroog!
De schapen vinden dat prima (ze lijken niet te beseffen dat daardoor wel het gras opraakt op een zeker moment!) De lammetjes groeien voorspoedig en worden veel geknuffeld door een gestage stroom bezoekers.
Hoewel het nog vroeg in het jaar is heb ik de schapen maar laten scheren; het was al zo warm en zonnig! Als altijd verwarring bij de lammetjes, die even niet meer herkennen wie mama is.
Ook binnen hebben we niet stil gezeten. Eindelijk kunnen we douchen zonder tegen de gipsplaten aan te kijken.
En eindelijk heeft de bijkeuken (bijna) helemaal gestuukte wanden, in een mooie kleur groen. En kunnen we alle jassen netjes ophangen.
En ook de bijkeuken en slaapkamer hebben mooie vensterbanken gekregen, boven is weer een stukje kantoor afgewerkt, we kunnen de wc met regenwater doortrekken…
Natuurlijk zijn er nog allerlei dingen die moeten gebeuren. Van kleine klussen (het hek rond het eendenweitje aan de nieuwe bestrating laten aansluiten) tot hele grote (het gastenverblijf bewoonbaar maken). En de fruittuin afmaken, de zuidschuur vervangen, een passive solar kas bouwen…. Ook zijn er dingen aan het huis die we achteraf anders hadden willen doen of nog wat zorg nodig hebben. Zo willen we alsnog de muren winddicht maken (waarvoor de potdekselplanken van de muur af zullen moeten!) en de woonkamer opnieuw stuken, omdat tussen de muren en het drogende gebint wel een erg brede spleet is ontstaan. Het is nooit af. Maar het wordt steeds mooier!
