Ik heb een golfelleboog. Niet van al dat golfen op ons landgoed, maar van het stuken van de schuur. En een slijmbeursontsteking in mijn schouder. Allebei bekende klachten. Ik weet precies waar ze door komen (overbelasting) en ik weet ook precies wat ik eraan moet doen (RUST HOUDEN – hahahaha…).
Dus gisteren kwamen Barbara en Hans mij helpen met een zware klus: het inplanten van het ‘oude’ pad. Het pad liep eerst aan de buitenkant van de houtwal, omdat daar ook nog een huisje stond. Een klein strookje langs het weiland van de buurman hoort daar officieel nog bij ons perceel. Maar omdat er geen hek tussen stond reed het verkeer voor ons adres steeds verder het land van de buurman in. Daarom hebben we het toegangspad verlegd naar ‘binnen de houtwal‘. Het oude pad mag deel van de houtwal gaan uitmaken.
Maar ja, dat betekende dus wel dat het gemarkeerd moet worden. Want de buurman huurt vaak loonwerkers in om te maaien, en die letten niet op dat soort subtiliteiten. Die maaien netjes tot het randje. Vorig jaar had ik er al wat boompjes gezet, maar die werden dus afgemaaid. Dit keer hebben we er drie stevige palen vóór gezet en ruim 30 boompjes geplant in het oude pad. Daarvoor moest dus wel door een oude puinlaag heen gegraven worden. En daarom was het héél fijn dat Barbara en Hans kwamen helpen! Dank jullie wel!
