Het is herfst. En zoals ieder jaar betekent dat, dat wij ook langzamerhand in de ruststand gaan. Maar dit jaar toch wat minder dan de afgelopen jaren. Want doordat het huis nu dicht is, kan ik ’s avonds ook wat doen. Verder metselen aan de kachel bijvoorbeeld .
Ik weet nu wel 100% zeker dat metselen niet mijn hobby is. Maar als je elke avond braaf een laagje of twee metselt is het op een dag gewoon af! En eenmaal in de eerste laag leemstuc ziet hij er al behoorlijk echt uit.
Hij is nog wel héél erg nat. Héél rustig instoken dus. Als het goed is komt volgende week de kachelpijp eraan. Dan moeten we wel nog ‘even’ de koperen buizen die er uit steken tijdelijk aansluiten aan een radiator.
(Door die spiralen komt het water te lopen dat ons buffervat voor warm water ’s winters gaat opwarmen. Maar als we de kachel droog stoken worden die spiralen misschien te heet. We hebben nu nog geen buffervat, maar wel behoefte aan wat extra warmte, zo zonder dakisolatie, verdiepingsvloer en tussenwanden. Dus een oude radiator aansluiten lijkt een handige oplossing.)
Wat zal het fijn zijn als we een warmtebron in huis hebben! En als al het hout dat we zo langzamerhand verzameld hebben tot warmte kan worden omgezet 😉
Buiten is Joris intussen bezig met de voorbereidingen voor de potdekselplanken. Tussen de planken en de kalkhennep komt een geventileerde ruimte. Ik ben erg benieuwd wat daar in gaat wonen – vleermuizen? We delen het huis nu al met allerlei medebewoners, we vinden op de gekste plekken vogelnestjes.
Het is een heel erg secuur werkje. Het Xyhlo biofinish hout is behoorlijk prijzig. Zaak dus om zo zuinig mogelijk te zagen. Maar natuurlijk blijven van alle planken nèt stukjes over die te kort zijn om nog te gebruiken…
Nog een reden waarom ik eigenlijk graag die grond rond het huis wil gaan afwerken: in september is eindelijk de sloot geschoond. Dat stond ook sinds begin 2018 op het To Do-lijstje. Maar uit die sloot kwam dus een enorme hoeveelheid wilgenstruiken, met aanhangende bagger, pitrus en braamstruiken. Op zich práchtig spul: lemige grond vol organisch materiaal. Maar in de huidige staat zou het wel héél lang duren voor het allemaal tot vruchtbare grond is omgezet en bovendien ligt het op het land van de boer.
Ik ben langzamerhand, stukje bij beetje, de bult (zo’n 6 m3!) aan het afgraven. Héél zwaar werk! De bramen en wilgen worden gesnipperd, de pitrusplaggen gebruik ik om kuilen op te hogen waar ik regelmatig met de grasmaaier overheen ga (zodat hopelijk het gras wint van de pitrus, maar de kuilen wel mooi worden opgevuld) en de grond zou ik graag bij het huis willen storten. Maar dan liever bovenop, dan onder het zand van onder de fundering. De Volgorde Der Dingen..
Zo ben ik nog meer organisch materiaal aan het verzamelen. Rond de poel begon het ook aardig vol te groeien. Hans heeft al het gras, pitrus en de opgeschoten wilgjes gemaaid. Mooie biomassa om te composteren! Het was wel een klusje om het allemaal op een bult te kruien. Dat wordt straks een bovenlaag voor de tuin.
De bomen staan ook nog veel meer in blad dan vorig jaar (toen lieten ze door de droogte al in september het blad vallen). En het is nog zacht weer … kortom: wel herfst, maar nog geen winterrust!