Behalve met de kippen en de loopeenden delen we onze nieuwe plek nog met heel veel ander gedierte. Over mijn spinnenangst heb ik me maar heengezet, dat is gewoonweg niet te doen. Zowel huisje als stal zitten vol met spinnen met dunne lijven en lange poten. Ik ben opgehouden ze netjes buiten te zetten en doe mijn best om de webben onder controle te houden.
Daarnaast hebben we hier verbijsterend veel muggen. In Amersfoort hadden we ‘wel eens’ een mug in de slaapkamer, maar hier zoemen ze na zonsondergang in wólken rond. Ik heb horren voor de slaapkamerramen gemaakt maar die zijn nog niet helemaal afdoende. Ik slaap met oordopjes in terwijl je hier hé-le-maal níets hoort ’s nachts – maar ik kan niet tegen dat gejengel in mijn oor. Dan maar een steek, die trekt bij mij toch snel weg. Helaas voor Joris is dat bij hem anders, hij telde na twee dagen 68 muggebulten op één onderarm. De muggen vinden hem een stuk lekkerder dan mij…
Over de papier- en zilvervisjes heb ik al geschreven. Nou hadden we in Amersfoort ook papiervisjes, maar ik ben wel bang dat wat we onvermijdelijk hebben meegevoerd zich hier nu explosief kan vermenigvuldigen. De lokale populatie hier lijkt meer uit zilvervisjes te bestaan, die feitelijk minder schade aanrichten… Ik druppel driftig pepermunt- en lavendelolie in het rond, daar schijnen ze niet van te houden.
Boven ons hoofd (en soms op ooghoogte) bevinden zich buizerds, rode wouwen en ooievaars. De kippen en eenden houden zich dan ook het liefst tussen de (schaarse) bosjes op.
En verder hoor je allerlei muizigs trippelen. Omdat we daar niet helemaal gelukkig mee zijn hebben we gisteren nog twee beestjes aan de veestapel toegevoegd. Max (naar een rode kater die ik goed gekend heb) en zijn zusje Minoes zijn echte stalkittens, van het soort dat je eigenlijk niet moet kopen, maar dat hier in ruime mate verkrijgbaar is.
(Echt, ik wílde gewoon twee volwassen katten die ik niet meer hoef op te voeden. Maar ik kon geen enkel asiel vinden in de buurt en op Marktplaats stonden helemaal geen advertenties van het soort “Helaas helaas moet ik afstand doen van mijn lieve poes Nelly maar ik ga op een flat wonen en ze moet ècht naar buiten…” Er stonden alleen maar advertenties in de trant van “Drie nestjes is echt teveel voor ons. Wie komt ze halen?” Dus toen hebben we dat maar gedaan.)
Ze zijn speels, sociaal, lief en actief, maar Max heeft ontstoken oogjes en uiteraard zijn ze nog niet ingeënt of gechipt. Dus gaan we morgen ook maar kennis maken met de dierenarts. Intussen doe ik mijn best ze met het fenomeen ‘kattenbak’ vertrouwd te maken. Ze hebben aardig door waar die voor is, maar vergeten wel waar hij ook alweer stond als ze ‘m nodig hebben…
Joris is maar meteen (binnen een half uur na aankomst) begonnen ze te trainen op muizen, met behulp van een filmpje op de tablet.