Maand: december 2019

Nu het een paar dagen wat rustiger weer is zijn we begonnen de houtvezelplaten (Gutex ultratherm) op het dak te monteren. Het valt niet mee! Plaat voor plaat moet naar boven gemanoeuvreerd, in elkaar geschoven en vastgezet. De bovenste (eerste) rij moet strak waterpas. Aan de zijkanten, bij de hoeken van het schilddak, moeten we zó uitkomen dat de platen nog aan de sporen kunnen worden vastgezet. En de verticale naden tussen de platen mogen niet te dicht bij elkaar uitkomen. Een boel gepuzzel!

Bovenop de platen monteren we 5 cm dikke balken. Hierop komen de panlatten, waar de dakpannen aan hangen. De 5 cm dikke balken schroeven we dóór de platen aan de sporen vast. Maar dat kan natuurlijk alleen maar als je nog ziet wat je doet. En er nog bij kunt. Dat betekent dat we de balken vastschroeven zodra de bovenste plaat geplaatst is. De rest van de platen moet dus van onderaf onder de balken geschoven. Uiteraard is het hout nooit helemaal recht, dus het is een hoop gepuzzel en gevloek. En dat alles op grote hoogte…

Ik ben ook nog steeds snel vermoeid van de kaakoperatie. Kortom, het gaat langzaam. En dat is spannend. Want het is nu best gunstig weer. Maar harde wind kan het dak in deze staat niet hebben. (Regen in principe wel, maar niet oneindig veel natuurlijk.) Na 2 1/2 dag hebben we 1 dakvlak bijna af. Maar in de nok, de hoeken en het afwerken van de onderkant gaat nog veel meer werk zitten. Doorwerken dus, en duimen dat de stormen nog even op zich laten wachten!

Het volgende onderdeel van het huis is het dak dicht maken. Dan kunnen we daaronder rustig en droog verder bouwen. Joris heeft besloten dat we eerst het hele dak dicht maken, zonder aandacht voor dakkapellen, dakramen etc. Als het nu weer droog zomerweer zou zijn, zouden we dat misschien anders doen, maar gewoon een dak over het skelet heen heeft nu de hoogste prioriteit.

Op de sporen komen houtvezelplaten. Daar bovenop de panlatten en dakpannen. Dat gaan we nu doen. Tussen de sporen komt nog een dikke laag vlaswol isolatie. En aan de binnenkant plaatmateriaal om het te ‘verstijven’. Dat gaan we later doen. Dan plaatsen we ook de dakramen en dakkapel.

De opbouw is dus hetzelfde als bij de werkplaats. Alleen hebben we toen van binnen naar buiten gewerkt, wat makkelijker is. Kon ook prima, want het was kurkdroog zomerweer. Dat is nu niet te doen, met ons werktempo zou alles veel te nat worden. Het materiaal kan best een beetje vocht hebben. Tenslotte is alles dampopen: vocht kan er ook weer uit. Maar het kan niet weken- en wekenlang in de winterregens staan.

(We weten nu al dat we erg gaan vloeken als we straks de vlaswol vanaf de binnenkant moeten aanbrengen. Maar ja, het alternatief is tot juni wachten… met het risico dat de zomer alsnog geen droge zomer wordt. Dat is gewoon geen optie.)

Stap 1 is het tijdelijk aanbrengen van panlatten aan de binnenkant van de sporen, zodat we aan de buitenkant omhoog kunnen klimmen om de houtvezelplaten aan te brengen.

Joris heeft OSB-platen (die ook al voor de bekisting waren gebruikt), als tijdelijke verdiepingsvloer over de balken gelegd. Dat werkt prima. Alleen, waar de trap komt en de vide in de hal, zit geen balklaag. Daar moet de steiger eraan te pas komen. En dat is een gedoe, want voor iedere panlat moet de steiger weer iets verplaatst worden. Veel op en neer geklauter dus. Alles voor de veiligheid…

Je kunt ook al een beetje zien hoe de vorm van de zolder straks gaat worden. Leuk!

Intussen zitten alle latten erop. Nu even wachten tot het een paar dagen droog en rustig weer wordt, want bij windkracht 7 op 6 meter hoogte met grote platen gaan balanceren is vragen om problemen!

De oplettende lezer is het opgevallen dat er al een tijdje geen updates waren. Dat kwam doordat ik even uit de lucht was. Behalve dat we een huis aan het bouwen zijn moest mijn hoofd namelijk ook verbouwd. Ik heb had een ‘overbeet’ (waarbij de bovenkaak naar voren staat ten opzichte van de onderkaak) en een ‘open beet’ (de boven- en onderkaak lopen niet goed parallel maar naar voren toe wijken de kaakbogen uit elkaar). Heb ik 30 jaar geleden wel een beugeltraject voor doorlopen, maar daarna is alles weer in oude positie teruggekeerd. Intussen raken raakten alleen mijn achterste kiezen elkaar nog. Boterhammen afhappen was al jaren lastig en netjes articuleren werd ook steeds moeilijker. Op termijn kan dat ook tot kaakgewrichtsproblemen (3x woordwaarde) leiden.

Mijn tandarts (in Amersfoort) was dus al jaren aan het zeuren dat ik daar iets aan moest doen. Hij stuurde me (alweer ettelijke jaren terug) naar een orthodontist, die vertelde dat het niet goed ging komen zonder een operatie aan boven- en onderkaak. Toen ik hoorde wat dat inhield heb ik vriendelijk bedankt. En bij de jaarlijkse gebitscontrole, als de tandarts opnieuw ging zeuren, uitgelegd dat dat dus echt niet ging gebeuren.

Maar ja, toen de tandarts in Wolvega precies hetzelfde zei, en de orthodontist in Heerenveen ook, en de kaakchirurg ook… toen dacht ik dat ik misschien maar eens niet zo eigenwijs moest zijn voor de verandering. Zij hebben ervoor doorgeleerd, weetjewel? En eigenlijk zou het wel fijn zijn als ik mijn gebit nog een jaar of 40 goed kan gebruiken.

Dus sinds een jaar loop ik weer als beugelbekkie rond – net als toen ik 14 was, voelde me direct 30 jaar jonger! – en dinsdag 26 november zijn de boven- en onderkaak netjes recht gezet. In de weken daarvoor was ik druk met voorbereidingen. Stapel mooie boeken ingeslagen, de vriezer volgestopt met gezonde soep en pap, allerlei smoothie-recepten gebookmarked, gecontroleerd of de staafmixer het nog doet en een buurman geregeld om het schaap te melken op O-Day.

Gek genoeg zijn er massa’s dames die over hun kaakoperatie blogs hebben bijgehouden. Heel trendy dus om daarover te bloggen. Op basis van de horrorverhalen op die blogs zag ik er best wel erg tegenop. Maar even heel in vogelvlucht: dinsdag geopereerd, twee dagen vreselijk beroerd, daarna stijgende lijn, een hoofd dat geheel volgens script opzwol tot een peervormige voetbal en daarna weer langzaam tot normale proporties terugkeerde, in het weekend nog even een dip en de dinsdag erna was ik stiekem alweer panlatten aan het vastschroeven (niet te lang hoor).

Alles in orde dus!

UPDATE september 2020. In februari mocht de beugel er alweer uit. Het duurde nog een poosje voor ik weer gevoel in mijn mond had. Maar het verschil is duidelijk te zien: onderstaande fotoreeks is van juli 2018 en september 2020.