Betonvloer!

Ik loop alweer weken achter met het bijhouden van de blog. Te druk. Maar er is (op 22 juni) wel weer een mijlpaal bereikt: de cementdekvloer is gestort!

Van tevoren weer heel veel werk. Vooral door de installateur, maar dat vergt het nodige overleg en begeleiding van onze kant. Want we doen het allemaal net een beetje anders dan anderen…

We denken dat de leemkachel het huis voldoende warm gaat houden. Maar mochten we ooit genoeg krijgen van hout hakken, of mocht blijken dat het buffervat voor warm water te heet wordt, dan is het natuurlijk makkelijk als we een verwarmer (bijvoorbeeld een warmtepomp) alleen maar hoeven aan te koppelen en niet de hele vloer open hoeven te maken. Dus we hebben wel alvast vloerverwarming laten leggen onder de cementdekvloer.

Er moesten natuurlijk ook allemaal andere (water)leidingen aangelegd

En de kelder moest worden dichtgemaakt! Ook zoiets wat sneller gezegd dan gedaan is – Joris en de aannemer zijn er een volle dag mee bezig geweest.

En toen kon dan eindelijk het (bijna) definitieve vloerniveau aangelegd worden! (Bijna: er komt nog een leemlaag op in de woonkamer en slaapkamer en tegels in de overige ruimtes.) Daarvoor moest een gigantische mengbak geplaatst worden.

En toen… verdween alles onder een strakke cementvloer!

En dát maakt een verschil!

Land van melk en honing

Toen we hier kwamen namen we de bijen mee uit Amersfoort. Voor de bijenkast zocht ik tijdelijk een mooi plekje bij de houtwal uit, in afwachting van het moment dat ik de bijenstal weer zou monteren. Maar ze deden het hier niet zo best. De eerste jaren controleerde ik het volkje nog zorgvuldig. Maar toch ‘kwam er soms een zwerm af’, omdat ik een ‘dop’ over het hoofd had gezien. Die zwerm probeerde ik dan te ‘scheppen’ maar niet altijd met succes.

(Excuses voor het imkerjargon – zoals zoveel van de activiteiten die we hier ondernemen is bijen houden een wereld op zich.)

En toen ik eenmaal schapen had, had ik het helemaal te druk voor de bijen. Want juist in de periode dat de bijen eigenlijk iedere week gecontroleerd moeten worden (om te controleren of er ‘doppen’ in zitten, waar dus een koningin uitkomt die kan gaan ‘zwermen’) moeten ook de lammeren gespeend worden en vervolgens heb ik heel veel melk die verwerkt moet worden. Twee keer per dag melken, al het melkgerei telkens afwassen en ontsmetten, en elke dag kaas maken, waarvoor ook alles telkens moet worden schoongemaakt en ontsmet. En dat in een caravan met een piepklein keukentje.

(Dit jaar gelukkig iets minder melk dan vorig jaar; toen had ik in juni zeven en een halve liter per dag. Nu ‘maar’ een liter of zes. Die anderhalve liter maakt een essentieel verschil, namelijk: past de melk van twee melkmalen net wel of niet in één soeppan? Dat scheelt een hoop geëmmer met pannetjes, die dus allemaal moeten worden schoongemaakt. )

Uiteraard is die periode ook de periode dat de moestuin om aandacht schreeuwt. En het gras tegen de klippen op groeit. En er duizend-en-één andere dingen moeten gebeuren. Dus het bijenvolkje raakte wat op de achtergrond de laatste jaren. En toen ik eind vorig jaar eindelijk de kast wilde transporteren naar de inmiddels in elkaar gezette bijenstal bleek dat er geen bijen meer in zaten. Wel een muizennest.

Dus de bijenstal stond leeg en ongebruikt te wezen. Maar een week of twee geleden dacht ik ‘Hé, dat lijkt wel een zwerm, die daar richting de bijenstal vliegt!’

En ja hoor. Niet alleen was er een bijenzwerm (van een naburige imker?) op mijn land terecht gekomen, ze hadden ook nog eens de lege bijenkast geheel vrijwillig als woning betrokken. En het blijken ook nog lieve rustige bijtjes te zijn.

Dus eigenlijk moet ik nu weer wekelijks gaan controleren, doppen breken en darrenraat uitsnijden… als ik erin slaag ze hier te houden en goed de winter door te laten komen hebben we volgend jaar behalve melk ook honing van eigen land!

Mooi weer en mooie plaatjes

Eindelijk is het mooi weer geworden. En wat levert dat een mooie plaatjes op. Dankzij het koude en natte weer van de afgelopen weken is de grond vochtig, de meidoorns en lijsterbessen bloeien nog en de bomen komen mooi in het jonge blad.

Jammer genoeg wil de camera niet goed meer scherpstellen… misschien moeten we toch eens op zoek naar een bouwvakkerbestendig exemplaar.

Door de nattigheid heeft de boer ook nog niet kunnen maaien. Het gras staat tot op heuphoogte (de bloeistengels van de vossestaart tot schouderhoogte), vól paarde- , pinkster- en boterbloemen, veldzuring en allerlei bloeiende grassen.

De meidoornstruiken zijn dit jaar overladen met bloemen.

Nog steeds water in de poel – al begint het gras er nu hard doorheen te komen
Mooi doorkijkje vanuit de moestuin tussen de werkplaats en de Grote Eik door naar de Uiterste Eik
Het zicht vanuit ons kantoor is ook niet verkeerd, vooral bij avondlicht
Het wordt wel wat…