In 2018, 2019 en 2020 zuchtten we onder droogte en hittegolven. 2021 was een uitzondering: een ‘gewone’ Nederlandse zomer, zonder hittegolven en met regelmatig een (flinke) bui. Maar nu is de klimaatverandering weer helemaal terug.
Voor onszelf is het grote verschil dat we niet meer in een kleine stacaravan wonen waar de temperatuur tot 41 graden oploopt, maar in een royaal huis wat met een beetje aandacht (’s nachts alles open, ’s ochtends alles weer dicht) redelijk koel te houden is. Maar het land zucht weer onder het geweld van de zon. De schapen ook.
De boompjes die het afgelopen jaar zijn geplant zijn vrijwel allemaal dood. En ook veel oudere bomen laten weer hun blaadjes vallen alsof het herfst is.
De poel valt bijna droog. En voor de schapen is er nauwelijks gras meer. De rammen weid ik nu langs de rand van het verpachte land (daar staat nog wel gras, maar dat is natuurlijk van de boer). Daar kunnen ze boomblaadjes eten en hebben ze ’s middags schaduw. Helaas vinden ze dat maar niets en ontsnappen ze om de haverklap. Verder uiteraard veel gesleep met emmers water. Alsof we nog niet genoeg te doen hebben met de voorbereidingen voor de leemweek…
