Nu we hier eenmaal wonen is er zoveel te doen dat het schrijven van blogs een beetje achterloopt.
Afgelopen week hebben we een begin gemaakt met het leegruimen van de “westschuur”. Op dinsdag kwam Joop een dag helpen – toen ging het héél hard.
De schuur zit heel wrak in elkaar en lekt aan alle kanten. En wat kwam daar weer een hoop zooi uit! Rottend hout, een oud naaimachine-onderstel, kisten met weckpotten, oude kleren vol rattennesten, héél veel schroot, vijf olievaten met onbekende inhoud, bloempotten, geraamtes van fietsen, bromfietsen en landbouwwerktuigen, een oude bungalowtent, auto-onderdelen, emmers met afgewerkte motorolie, een zelfgemaakte strijkplank, golfplaten, kippengaas, oude kranten, weidepaaltjes, onbestemde stukken oud ijzer, dozen met badkamertegeltjes, vele ongelezen (maar wel door de ratten aangevreten) jaargangen van “De Boerderij”, stukken tuinslang en weer drie oude accu’s.
“Die moet je niet wegdoen hoor”, zei een dorpsgenoot. “Die zijn geld waard!”.
“Oud ijzer, ja”, zei ik. “Maar accu’s?”
“Ja joh, vijftig cent de kilo!”
Eens even nagezocht, en inderdaad. Dat is nou jammer. We hebben al meer dan 30 oude accu’s naar het afvalbrengstation gebracht die allemaal meer dan 10 kg wogen. (En sommige nog wel véél meer). Daar hielden de mannetjes bij het afvalbrengstation wijselijk hun mond over…
Wat zou de oude mijnheer toch met deze doosjes tegels van plan zijn geweest?
Het volgende project was het ‘kasje’ dat tegen de schuur was aangebouwd. Ook weer een project van allerlei tweedehands materialen, waaronder nota bene glas-in-lood ramen. Waarschijnlijk uit de tijd dat iedereen die dingen weg deed. Door de jaren heen zijn de nodige ruitjes uit de kas gevallen en vervangen door andere (auto)ramen, die er min-of-meer in geklemd zijn. In, achter en rond de kas uiteraard weer de nodige onbestemde zooi. Het geheel stevig overwoekerd door een druif en braamstruiken. Het heeft me heel wat schrammen gekost voordat alles weg en vrij was.
Het ruimen leverde weer een overvolle 10-kuubs container met afvalhout op. Die ik dit keer zonder spijt zag vertrekken: het was echt allemaal vies, oud en rot, nergens bruikbaar voor.
Met de regen van de laatste weken en het verkeer van containerwagens heeft ons toegangspad het zwaar te verduren. Een deel is op zand, daar gaat het prima, maar een deel loopt ook over wat lemiger grond. Binnenkort gaan we eens kijken of we een mini-puinbreker kunnen huren. We hebben al aardig wat puin liggen en met een laagje gebroken puin kunnen we mooi het pad verstevigen.
Intussen heeft Joris de werkplaats van de oude mijnheer ingericht als zijn eigen werkplaats. Nadat ik de muren had witgeschilderd zag het er al een stuk vriendelijker uit. Wat een opluchting dat we nu het meeste gereedschap weer kunnen vinden!
De kittens Minoes en Max groeien voorspoedig. Ze mogen nu ook naar buiten en komen weer terug als ik ze roep. Buiten spelen is leuk, maar de varens in de vensterbank molesteren vinden ze helaas nog véél leuker.
Voor de komende weken staan er nog genoeg projecten op stapel. We gaan het helofytenfilter aanleggen dat ons afvalwater moet zuiveren, we gaan de laatste schuur leegmaken, er moet heel wat snoeiwerk gedaan worden en we gaan het pad verstevigen. Wie komt er helpen?
.
