Een hof in De Hoeve – Geertjes Hof

Dit is de website over het nieuwe project van Joris en Geertje. Aan het begin van deze eeuw woonden wij in Houten. Ooit een lieflijk dorpje, maar inmiddels als “overloopgebied” voor de stad Utrecht volgebouwd met nieuwbouwwijken uit alle decennia van 1980 tot nu. We vonden het maar niks en besloten dat we ófwel echt in de stad wilden wonen, ófwel echt op het platteland.

In 2004 verhuisden we naar Amersfoort, waar we een huisje kochten in één van de oude uitbreidingswijken. Al snel was dat ons niet genoeg en gingen we op zoek naar een huis waar we zelf iets van konden maken. Het werd een nabijgelegen vervallen woon-winkelpand, dat we van 2008 tot 2016 transformeerden tot een riante en comfortabele “tussenvilla”. Het perceel vol oude duivenhokken dat erachter lag werd een schitterende tuin met moestuin, kippen, bijen en loopeenden. Er kwamen een prachtige werkplaats en een ‘potting shed’. En toen waren we toe aan een nieuwe uitdaging.

Er volgde een lange zoektocht. Want we wilden nu ècht zelf een huis bouwen, en niet beperkt worden door wat er al zou staan. En we wilden móói wonen. En rustig: we verlaten niet het comfort van de stad om langs een autoweg te zitten. Het perceel moest geschikt zijn om een paar dieren te houden. En we wilden van al dat moois niet alleen zelf genieten maar het ook delen met anderen door verblijfsrecreatie mogelijk te maken. En er komen niet zoveel percelen op de markt die aan al deze eisen voldoen.

Dan toch maar emigreren, naar de Ardennen, Frankrijk, of zelfs naar Roemenië? Wat betreft grondprijzen en klimaat geen onaantrekkelijke optie. “Vijf hectare met een bouwval”, zoals we onze droom beschreven, is daar vaker op de markt dan hier. (We dachten daarbij overigens niet aan vijf hectare boerderij. Meer een huis met één of twee weitjes, een akkertje en een groot stuk verwilderd bos of zo). Maar emigratie heeft zo zijn eigen nadelen en consequenties. Uiteindelijk besloten we toch in Nederland te blijven.

We hielden nauwlettend alles in de gaten wat op Funda verscheen met meer dan 7000 m2 grond. Door heel Nederland, van Pieterburen tot Vaals. Verreweg de meeste huizen vielen af. Een te klein perceel, te dicht op de buren, geen mooie omgeving, naast een snelweg of intensieve veehouderij, of je betaalde voor allerlei zaken die we helemaal niet wilden. Als er al eens iets op de markt verscheen wat we echt interessant vonden was dat meestal al weg nog vóór wij er goed naar hadden kunnen kijken.

Totdat najaar 2016 een “object” (zoals een makelaar dat noemt) op de markt kwam dat aan heel veel van onze eisen voldeed. Een uiterst bouwvallig boerderijtje, met nóg veel bouwvalliger schuren, afgeladen vol met alle mogelijke troep. Maar op een prachtige plek in zuidoost-Friesland, bij de Lindevallei gelegen, temidden van glooiende weilanden en akkers, omzoomd door houtwallen. En met maar liefst vijf en een halve hectare eigen grond, mooi rondom de boerderij gelegen. Dus: heel veel kansen en mogelijkheden (een ecologisch landgoed! bloemrijk hooiland! een voedselbos!), maar ook veel meer werk (álle gebouwen moeten worden vervangen en er is zelfs geen waterleiding) en risico’s (héél veel asbest en andere rotzooi…) dan we hadden ingeschat. Letterlijk “vijf hectare met een bouwval”…be careful what you wish for!

Die uitdaging konden we niet laten liggen. In april 2017 hebben we de sleutels in ontvangst genomen en zijn de werkzaamheden begonnen. Geertjes Hof moet een ecologisch landgoed worden waar natuur en menselijke behoeften worden samengebracht. Dit willen we doen door:

een huis te bouwen van dampopen, bio-based materialen, wat mooi past in het goed bewaarde cultuurlandschap rond het Lindedal;
herstel van dit kleinschalige cultuurlandschap en aanpassing aan de klimaatverandering;
te pionieren met vormen van natuurinclusieve landbouw, waaronder een voedselbos en kruidenrijk hooiland;
te streven naar zelfvoorziening op het gebied van voedsel, energie en afvalwaterzuivering.

Hierbij passen we ontwerpprincipes uit de permacultuur toe.

Een mooi perspectief, maar voor het zover is moet er nog heel wat water door de Linde stromen. Wat hebben we al gedaan:

2017: de meeste rommel opgeruimd, asbest gesaneerd, waterleiding, een toegangspad en een helofytenfilter aangelegd, één schuur afgebroken.
2018: een nieuwe (degelijke!) werkplaats (met ook tijdelijk kantoor) gebouwd;
2019: de oude boerderij afgebroken en kelder, fundering en gebint voor het nieuwe huis geplaatst;
2020: het dak dichtgemaakt, de kalkhennep muren gestort, kozijnen en glas geplaatst en de leemkachel gebouwd;
2021: dak geïsoleerd, binnenmuren gezet, vloeren (met vloerverwarming) gestort, dakkapel en dakramen geplaatst, tegelvloeren en installaties;
2022: verdiepingsvloer gelegd, muren gestuukt met leem en kalk en geleidelijk aan in het huis getrokken;
intussen het voedselbos aanplanten en het terrein aanleggen;
en intussen bouwen we aan onze ‘veestapel’ van melkschapen, loopeenden en kippen.

Het huis is nog láng niet af. En als het af is zijn we nog niet klaar: alle oude schuren moeten nog afgebroken en vervangen worden, het achtererf moet op hoogte gebracht, er moeten nog véél meer bomen geplat en natuurlijk vraagt alles geleidelijk aan ook onderhoud. Op dit blog zullen we de vorderingen beschrijven.